Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015

Οι φυλές των αστικών συγκοινωνιών στην πρωτεύσουσα

   Ξέρω τι θα πείτε όσοι αναγνώστες έχετε απομείνει, ότι δεν είμαι και πολύ συνεπής με τον εαυτό μου. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου και σε εσάς περισσότερες αναρτήσεις, και αντί αυτού έχω να γράψω σχεδόν 2 χρόνια. Αρκετές φορές ενώ είχα σκέψεις στο μυαλό μου που μπορούσαν να μεταφερθούν ως αναρτήσεις, τελικά δεν το έκανα για χψ λόγους.

   Βέβαια επειδή πάντα ήθελα κατά κάποιο τρόπο να καταγράφω, σκέψεις, ιδέες, γεγονότα στην ζωή μου αποφάσισα από τις αρχές του χρόνου να έχω ένα ημερολόγιο το οποίο να ενημερώνω σε καθημερινή βάση. Μαζί με το ημερολόγιο, και αν το μπορέσω τελικά, θέλω να καταγράφω στο ιστολόγιο και κάποιες σημαντικές στιγμές, εικόνες, ιδέες ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το από το σήμερα και το χτες. Όπως θα δείτε άλλαξε και ο τίτλος του blog.

   Αλλά ας μην το αναλύω πολύ, πρέπει να περάσω στο θέμα της ανάρτησης. Και αυτό έχει να κάνει με τα είδη (ή τις φυλές καλύτερα!) των ανθρώπων που συναντάω χρησιμοποιώντας τις αστικές  συγκοινωνίες στην Αθήνα για να πάω στην δουλειά μου. Ας προσπαθήσω να τους κατατάξω σε κατηγορίες λοιπόν :

- η πλειοψηφία (όχι και μεγάλη πάντως) θα έλεγα είναι η κατηγορία στην οποία θα τοποθετούσα τον εαυτό μου. Είναι σχεδόν ανέκφραστοι, που και που βγάζουν το κινητό τους για να διαβάζουν καμιά
είδηση, να ανταλλάξουν μηνύματα. Είναι σχετικά ευγενής, περιμένουν να βγει από το μετρό ο κόσμος πριν επιβιβαστούν σε αυτό, και δεν θα κάτσουν να στριμωχτούν αν δουν ότι δεν χωράνε.

- Μια κατηγορία από μόνη της είναι οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας. Στους περισσότερους από αυτούς σου βγαίνει αυτόματα στην συμπεριφορά σου, ότι πρέπει να τους παραχωρήσεις την θέση για να κάτσουν ή να τους μιλήσεις ευγενικά. Υπάρχει μια υποκατηγορία εδώ, των γκρινιάρηδων/δυσφορούμενων που ακόμα και να σηκωθείς να τους προσφέρεις την θέση σου δεν πρόκειται να ακούσεις ένα ευχαριστώ.

- Μια κατηγορία είναι και αυτοί που πάντα τους βλέπεις με ένα βιβλίο στο χέρι. Διαβάζουν στο μετρό, στον ηλεκτρικό, στο λεωφορείο, στην στάση, στις κυλιόμενες. Απορώ και εγώ πώς και δεν χάνουν την στάση ή δεν σκοντάφτουν. Τέτοια αφοσίωση πια!

- Άλλη μια μικρή κατηγορία, είναι οι μουσικόβιοι. Δεν λένε με τίποτα να βγάλουν τα ακουστικά από τα αυτιά τους, ενώ δεν είναι και λίγοι εκείνοι που έχουν αρκετά δυνατά την μουσική (προφανώς για να ακούμε και οι υπόλοιποι).

- οι χαρτογιακάδες, καριερίστες. Τους καταλαβαίνεις από το ντύσιμό τους. Ντυμένοι πάντα με κοστούμι, γραβατούλα, σένιο παντελονάκι διαβάζουν την πολιτικό/οικονομική εφημερίδα τους
και παράλληλα μιλάνε στο ένα από τα δέκα τηλέφωνα που έχουν για business.  

- Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει η κατηγορία των Ελληναράδων, και σε αυτό το ζήτημα. Σε αυτή την κατηγορία θα εντάξω τα ζωντόβολα που ενώ είναι γεμάτος ο συρμός ή το λεωφορείο, έρχονται και σπρώχνουν για να χωθούν και αυτοί σε καμιά γωνία. Εδώ ανήκουν και όσοι, ενώ κλείνουν οι πόρτες έρχονται με φόρα και με τα χέρια τους τις κρατάνε ανοικτές, και μετά χαζογελάνε για να δειξουν σε φίλους/γκόμενα το σπουδαίο τους κατόρθωμα. Μπράβο γίγαντα! Εδώ θα λογαριάσω και όσους μπαίνουν σε μετρό, λεωφορείο και κρατάνε στο χέρι φαγητό, ποτό. Που μιλάνε τόσο δυνατά λες και είναι στο σπίτι τους. Κάποιοι είναι και οξύθυμοι και μπορεί να σε βρίσουν για το τίποτα, χωρίς να καν να τους μιλήσεις. Μπορεί να τους ενοχλεί και η φάτσα των γύρω τους. Ναι έχει τύχει, δεν είναι πλάκα! Μου έχει τύχει όταν πήγαινα λύκειο, να είμαι σε λεωφορείο, και να γυρίζει μια γριά και να λέει σε μια κοπέλα "Μα πώς είσαι έτσι;; τι  φάτσα είναι αυτή; τα χάλια σου έχεις!! Φύγε από δώ μπάζο!!". Αρκετοί από αυτούς, κυρίως είναι και σε νεαρή ηλικία. Δεν έχουν κανένα σεβασμό στον συνάνθρωπο. Δεν σηκώνονται με τίποτα για να κάτσει ένας γεροντάκος, ή μια εγκυμονούσα, ή κάποιος με σοβαρό θέμα υγείας. Αδιαφορούν ακόμα και στις παρατηρήσεις των υπολοίπων.

- Ξεχωριστή κατηγορία αποτελούν, οι επαίτες. Εδώ είναι λίγο ιδιαίτερη περίπτωση, γιατί δεν θέλω και να κοροϊδεύω ανθρώπους που μπορεί να έχουν πρόβλημα υγείας. Είναι δύσκολο για έναν άνθρωπο που δεν έχει πόρους, να έρχεται σε δύσκολη θέση και να ζητάει έστω και μια ελάχιστη βοήθεια. Θα πρέπει βέβαια να δεχτούμε ότι υπάρχει και ένα κομμάτι από αυτούς που επαιτούν και μπορεί να μην έχουν κανένα πρόβλημα. Αναφέρομαι ειδικά σε εκείνους που έρχονται και ζητάνε επιτακτικά λεφτά, και αν τους απαντήσεις μπορεί να σε βρίσουν από πάνω.

- Οι ναρκομανείς και οι άνθρωποι που γενικότερα βρίσκονται υπό την επήρεια ουσιών, σου δίνουν την αίσθηση ότι βρίσκονται σε τελείως διαφορετικό κόσμο. Παρότι αρκετοί τους θεωρούν περιθωριακούς, δεν έχω παρατηρήσει ποτέ να έχουν δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα.


Ελπίζω να μην ξέχασα κανέναν, αν και όλοι μας λίγο πολύ αποτελούμε ειδική κατηγορία!

11 σχόλια:

  1. Καλή επιστροφή στη blogογειτονιά και με γειά το νέο look!
    Αν και δεν μου αρέσει να βάζω ταμπέλες στους ανθρώπους η αναρτησή σου με βρίσκει αύμφωνη!
    Τόσος διαφορετικός κόσμος μαζεμένος σε ενά τόσο μικρό χώρο...
    Εμένα μου αρέσει απο μικρή να τους παρακολουθώ. Πως κάθονται, πως μιλάνε, τι φοράνε, πως κινούνται...και φυσικά να προσπαθώ να μαντέψω το όνομά τους, το επάγγελμά τους, που πάνε, από που έρχονται. Φτιάχνω διάφορα σενάρια στο μυαλό μου.
    Αν τώρα έπρεπε να βάλω τον εαυτό μου σε μια κατηγορία θα δυσκολευόμουν πολύ!
    Και διαβάζω και μουσική ακούω και στο κινητό χαζεύω..λίγο απ´ όλα!! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ε είσαι σε πολλές κατηγορίες τότε! χαχα!! κοίτα να ξεσκονίσεις κι εσύ το δικό σου blog! :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σκουπισα, σφουγγαρισα, ξεσκονισα...μενουν μονο τα ψηλα! :p

      Διαγραφή
  3. Εγώ τα χρησιμοποιώ μόλις 2η χρονιά....Δεν καταλαβαίνω πάντως γιατί να τρέξεις να προλάβεις το συρμό όταν έχει άλλο σε 3 λεπτά. Και εντάξει να δουλεύεις. Αλλά τα έχω δει και σε άτομα που απλά πάμε για ένα καφέ.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βρε! Άλλαξες URL k όνομα; Αυτό ήταν κίνηση που μόνο τελειόφοιτος ανωτάτης ονυχο-οσμητικής θα ανακάλυπτε! Χαχα! Και είχα στη λίστα του blog roll το xorisnoima χωρίς νόημα τελικα!!!
    Άντε και καλή αρχή ! Ανάμεινε και δεύτερο σχόλιο σχετικό με την ανάρτηση μόλις κοπάσει εδώ η καταιγίδα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ε κοίτα ή κάνουμε ριζικές αλλαγές ή όχι χαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σε βρίσκω σωστό με τη κατηγοριοποίηση. Να προσθέσω και δυο χαρακτηριστικές κατηγορίες επιβατών που μου έρχονται κάθε φορά στο νου όταν μπαίνω σε ΜΜΜ.

    -Τζαμπατζήδες. Δε πληρώνουν και δε θεωρούν ότι πρέπει να πληρώσουν για τη μεταφορά τους. Έχουν δεν έχουν χρήματα, έχουν δεν έχουν δουλειά. Με την μόνιμη στάση να μη πληρώνουν θεωρούν προφανώς ηλίθιους όσους δε πληρώνουν. Ρε μπάρες 2 μέτρα να σας βάλουν, όπως στο μετρό της Γαλλίας, που δε περνάς αν δε πληρώσεις ωρέ γκιαούρη.

    -Σιχασιάρηδες. Εδώ ανοίκω εγώ αλλά όχι μάταια καθώς κόντεψα να βγάλω τα άντερα μου όταν είδα κατουρλιά σε ένα κάθισμα αλλά και στο πάτωμα ενός λεωφορείου. Χερούλια και σωλήνες που στηρίζεσαι μέσα στη μπίχλα και στον ιδρώτα εκατό χιλιάδων αγνώστων. Οπότε παίρνεις το εισητηριάκι σου και είτε το χρησιμοποιείς για γάντι για όπου στηρίζεσαι. Είτε κάνεις σερφ προσπαθώντας να κρατήσεις ισορροπία χωρίς να ακουμπήσεις πουθενά κάτι που δίνει και μια αθλητική διάσταση στη διακομιδή σου στον προορισμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλά ειδικά η δεύτερη κατηγορία είναι σοβαρός λόγος για να αποφεύγεις την χρήση ΜΜΜ στην Αθήνα, αλλά δεν είναι και εύκολο να το κάνεις. Η μετακίνηση με αυτοκίνητο έχει κόστος οικονομικό αλλά και για το περιβάλλον. Οπότε αναγκάζεσαι να συμβιβαστείς, εκτός αν μπορείς να χρησιμοποιείς ποδηλατάκι που κι αυτό στην ζούγκλα της πρωτεύουσας μπορεί να είναι και επικίνδυνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εκτός του μετρό που είναι σχετικά καθαρό, σε λεωφορείο δε μπαίνω που να περπατάω χιλιόμετρα ολόκληρα rambo style σε βροχή, αέρα κρύο και χιόνια μη σου πω!!! χαχα!

      Διαγραφή