Αν θεωρεί κάποιος οτι είναι εύκολη υπόθεση να δημιουργήσεις μια σωστή οικογένεια από την αρχή μέχρι το τέλος είναι γελασμένος. Απαιτείται μεγάλη ευθύνη και προσοχή, από την πολύ μικρή ηλικία και για όλο το χρονικό διάστημα μέχρι την ενηλικίωση του παιδιού. Είναι εύκολο να γίνει ένα λάθος από τους γονείς, για το οποίο να μετανιώνουν αργότερα στην ζωή τους.
Αφορμή για το σημερινό post, μου έδωσαν περιστατικά που συνέβησαν πρόσφατα και έγιναν γνωστά στο πανελλήνιο από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά και από πολλά μικρά παραδείγματα που βιώνω μέσα από την καθημερινότητα του. Από όλα τα παραπάνω έχω καταλήψει στο συμπέρασμα, οτι ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια κάποιες έννοιες και αξίες όπως ο σεβασμός, η αλληλοεκτίμηση, το ήθος, η εμπιστοσύνη, η ειλικρίνεια και άλλες δεν υπάρχουν στην νέα γενιά, όσο παλαιότερα. Θεωρώ οτι την πιο μεγάλη ευθύνη για αυτό το πρόβλημα έχουν οι γονείς που δεν φρόντισαν να περάσουν κάποιες από τις αξίες για τις οποίες έμαθαν από τους παλιότερους στην επόμενη γενιά.
Δεν είναι και πολλές μέρες που πέρασαν από τότε που μαθεύτηκε το περιστατικό με την μαθήτρια Γυμνασίου η οποία έκανε ολόκληρο ταξίδι για να ζήσει με τον έρωτά της με κάποιον που είναι 10 χρόνια μεγαλύτερος. Αλοίμονο αν ένα παιδί σε αυτή την ηλικία έχει μάθει οτι μπορεί να κάνει ότι θέλει, χωρίς να υπάρχουν συνέπειες. Έκπληκτος άκουγα τον αστυνομικό διευθυντή να λέει οτι τα παιδιά είναι ερωτευμένα. Θα μπορούσαμε τότε να δικαιολογήσουμε τον έρωτα μιας 8χρονης με έναν 30αρη γιατί πολύ απλά την τα παιδιά "αγαπιούνται"; Αναρωτιέμαι τι ανατροφή πήρε, ακόμα κι αν οι γονείς της για κάποιο λόγο δεν υπάρχουν ή απουσιάζουν. Το παραπάνω είναι ένα μόνο παράδειγμα για το πώς σκέφτονται σήμερα πολλά παιδιά, στην προεφηβική και εφηβική ηλικιά. Υπάρχουν πολλά άλλα. Κάθε μέρα ακούω και βλέπω συνέχεια περιστατικά, όπου παιδιά δεν δείχνουν τον παραμικρό σεβασμό πρός τους μεγαλύτερους τους. Στο μετρό βλέπω κοριτσάκια, να κάθονται χαλαρές ενώ υπάρχει δίπλα κάποιος ηλικιωμένος που είναι όρθιος και έχει ανάγκη να κάτσει. Στον δρόμο ακούω πολλές φορές μαθητές/μαθήτριες να βρίζονται με ακατανόμαστες εκφράσεις και αν κάποιος τους κάνει κάποια παρατήρηση τον "λούζουν" με γαλλικά κι εκείνον. Φαντάζομαι στο σχολείο οι καθηγητές βιώνουν πολύ χειρότερες καταστάσεις.
Το κακό είναι οτι σε πολλές περιπτώσεις χάνεται το μέτρο, και οδηγούμαστε σε άσχημες καταστάσεις όπως με την 13χρονη πρόσφατα. Η διαπαιδαγώγηση και ο εφοδιασμός του παιδιού με αξίες και ιδανικά είναι πολύ σημαντικά ζητήματα για την ανατροφή του. Το να λέμε συνεχώς μπράβο, και να αναλωνόμαστε σε διθύραμβους στα μέσα ενημέρωσης για το πόσο συνειδητοποιημένη και "έξυπνη" είναι η νέα γενιά, δεν βοηθάει πάντα. Πρέπει να λέμε τα σωστά, αλλά πρέπει να λέμε και τα άσχημα και να τα καυτηριάζουμε έτσι ώστε να μην επαναλαμβάνονται.
Καλό απόγευμα.
Αφορμή για το σημερινό post, μου έδωσαν περιστατικά που συνέβησαν πρόσφατα και έγιναν γνωστά στο πανελλήνιο από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά και από πολλά μικρά παραδείγματα που βιώνω μέσα από την καθημερινότητα του. Από όλα τα παραπάνω έχω καταλήψει στο συμπέρασμα, οτι ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια κάποιες έννοιες και αξίες όπως ο σεβασμός, η αλληλοεκτίμηση, το ήθος, η εμπιστοσύνη, η ειλικρίνεια και άλλες δεν υπάρχουν στην νέα γενιά, όσο παλαιότερα. Θεωρώ οτι την πιο μεγάλη ευθύνη για αυτό το πρόβλημα έχουν οι γονείς που δεν φρόντισαν να περάσουν κάποιες από τις αξίες για τις οποίες έμαθαν από τους παλιότερους στην επόμενη γενιά.
Δεν είναι και πολλές μέρες που πέρασαν από τότε που μαθεύτηκε το περιστατικό με την μαθήτρια Γυμνασίου η οποία έκανε ολόκληρο ταξίδι για να ζήσει με τον έρωτά της με κάποιον που είναι 10 χρόνια μεγαλύτερος. Αλοίμονο αν ένα παιδί σε αυτή την ηλικία έχει μάθει οτι μπορεί να κάνει ότι θέλει, χωρίς να υπάρχουν συνέπειες. Έκπληκτος άκουγα τον αστυνομικό διευθυντή να λέει οτι τα παιδιά είναι ερωτευμένα. Θα μπορούσαμε τότε να δικαιολογήσουμε τον έρωτα μιας 8χρονης με έναν 30αρη γιατί πολύ απλά την τα παιδιά "αγαπιούνται"; Αναρωτιέμαι τι ανατροφή πήρε, ακόμα κι αν οι γονείς της για κάποιο λόγο δεν υπάρχουν ή απουσιάζουν. Το παραπάνω είναι ένα μόνο παράδειγμα για το πώς σκέφτονται σήμερα πολλά παιδιά, στην προεφηβική και εφηβική ηλικιά. Υπάρχουν πολλά άλλα. Κάθε μέρα ακούω και βλέπω συνέχεια περιστατικά, όπου παιδιά δεν δείχνουν τον παραμικρό σεβασμό πρός τους μεγαλύτερους τους. Στο μετρό βλέπω κοριτσάκια, να κάθονται χαλαρές ενώ υπάρχει δίπλα κάποιος ηλικιωμένος που είναι όρθιος και έχει ανάγκη να κάτσει. Στον δρόμο ακούω πολλές φορές μαθητές/μαθήτριες να βρίζονται με ακατανόμαστες εκφράσεις και αν κάποιος τους κάνει κάποια παρατήρηση τον "λούζουν" με γαλλικά κι εκείνον. Φαντάζομαι στο σχολείο οι καθηγητές βιώνουν πολύ χειρότερες καταστάσεις.
Το κακό είναι οτι σε πολλές περιπτώσεις χάνεται το μέτρο, και οδηγούμαστε σε άσχημες καταστάσεις όπως με την 13χρονη πρόσφατα. Η διαπαιδαγώγηση και ο εφοδιασμός του παιδιού με αξίες και ιδανικά είναι πολύ σημαντικά ζητήματα για την ανατροφή του. Το να λέμε συνεχώς μπράβο, και να αναλωνόμαστε σε διθύραμβους στα μέσα ενημέρωσης για το πόσο συνειδητοποιημένη και "έξυπνη" είναι η νέα γενιά, δεν βοηθάει πάντα. Πρέπει να λέμε τα σωστά, αλλά πρέπει να λέμε και τα άσχημα και να τα καυτηριάζουμε έτσι ώστε να μην επαναλαμβάνονται.
Καλό απόγευμα.
