Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Αναμνήσεις...

Σήμερα το απόγευμα κατεβαίνοντας από το μετρό στο Σύνταγμα, συνάντησα ενα παλιό μου φίλο και συνάδελφο από την προηγούμενη δουλειά μου. Συζητήσαμε αρκετή ώρα για το πως περνάμε, τι κάνουν οι υπόλοιποι πρώην συνάδελφοι μου, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν κ.α. Την ώρα που γράφω αυτή την ανάρτηση έρχονται πολλές αναμνήσεις από εκείνη την περίοδο στο ΤΕΙ, όπου πέρασα 10 χρόνια με ευχάριστες και δυσάρεστες καταστάσεις. Παρόλες τις δυσκολίες που μπορεί να είχαμε περάσει κατά καιρούς, η συνολική μου εικόνα είναι θετική, και όλοι οι συνάδελφοι εκτός από καλά παιδιά ήταν και εξαιρετικοί συνεργάτες.

Δύο συμπεράσματα έβγαλα απο την σημερινή ημέρα. Πρώτον, οτι οι αναμνήσεις που έχουμε μέσα μας είτε θετικές είτε αρνητικές είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας που δεν πρέπει να το αγνοούμε, και δεύτερον, όταν φεύγουμε από ενα χώρο στον οποίο έχουμε ζήσει πολύ σημαντικές στιγμές, θα πρέπει να προσπαθούμε να διατηρούμε δεσμούς με άτομα που έχουμε και μας έχουν αγαπήσει.

Καλό βράδυ.

6 σχόλια:

  1. Διαβάζοντας την ανάρτηση σου θυμηθηκα "κατι" που ειχα διαβάσει στα έδρανα του πανεπιστημίου

    "Αν η ζωή είναι ένα λουλούδι, οι αναμνήσεις είναι το άρωμά του"


    Οι αναμνησεις ευχαριστες ή δυσαρεστες ειναι αναποσπαστο κομματι του εαυτου μας...
    Μπορούν να ξυπνησουν απο ενα τραγόυδι, μία λέξη, μια εικόνα, μια φωτογραφία....Αλλοτε είναι ευχάριστες, άλλοτε δυσάρεστες σίγουρα παντως με κάνουν να νιωθω ενα τσίμπημα, μια νοσταλγία...

    Καλο ξημερωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Οι αναμνησεις ευχαριστες ή δυσαρεστες ειναι αναποσπαστο κομματι του εαυτου μας...", το οποίο
    αν απαρνηθούμε ή το αποφεύγουμε είναι σαν να αποφεύγουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.

    Καλή σου μέρα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κι όμως καμιά φορά Χρήστο, πρέπει να κανουμε στην ακρη άσχημες αναμνησεις και να μην τις πολυξυπναμε, ειδικά αν είμαστε ευαλωτοι και να προχωρουμε μπροστα!

    Πάντα πίστευα πως αν ειναι γραφτο να χαθεις με τον άλλο ή να μην χαθείς, δε μπορουμε να κανουμε και πολλα πραγματα για να το αλλαξουμε!

    Γιατι οσο κι αν επιμενουμε σε κατι ή αν αποφευγουμε κάτι, τοσο πιο πολυ ενοχλουμε τη ροη της ζωης!!!

    Ελπίζω να εννόησες τι λέω!

    Πάντως σίγουρα οι αναμνησεις ειναι σημαντικες γιατι ειναι δικες μας και εμεις τις γεννησαμε!

    Καμια φορα μας οριζουν και το μελλον! Πάντα με μετρο

    Καλημερα

    ΥΓ Να σου δωσω το σκουλαρικι της Αννας που εχασε στο παρτυ! Το βρηκα σκουπίζοντας!

    :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χχχχμμμ!! Αναμνήσεις και παρελθόν...το αγαπημένο μου!

    Καταστάσεις και άτομα, καλά ή κακά, ευχάριστα ή δυσάρεστα, όπως και να έχουν μένουν χαραγμένα στο μυαλό και την καρδιά μας και δεν ξεχνιούνται ποτέ. Όποιος λέει οτι ξεχνάει...πραγματικά πιστεύω πως παραμυθιάζει τον εαυτό του.

    Σαφώς και οι αναμνήσεις είναι κομμάτι του εαυτού μας και ίσως και κάτι ακόμα παραπάνω. Σε αυτές οφείλουμε τον ΙΔΙΟ μας τον εαυτό, τον χαρακτήρα μας, την προσωπικότητά μας, το ποιοί είμαστε!
    Γι'αυτό τις αναμνήσεις μας πρέπει να τις "προσέχουμε" και να μαθαίνουμε από αυτές.

    Όσο για το τελευταίο που λες, το να προσπαθούμε να κρατάμε δεσμούς με άτομα που αγαπάμε είναι καθαρά στο χέρι μας. Και όταν λέω "μας" εννοώ φυσικά και τις 2 πλευρές. Γιατί το να προσπαθούμε μονόπλευρα μόνο στεναχώρια και απογοήτευση φέρνει.

    Να προσπαθούμε λοιπόν τα άτομα που θέλουμε δίπλα μας και αγαπάμε να μη γίνουν και αυτά κάποια στιγμή γλυκόπικρες αναμνήσεις.
    Το έχω πει πολλές φορές πως πρέπει να είμαστε εμείς εντάξει με τον εαυτό μας πως κάναμε ότι μπορούσαμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Coula : Εννόησα τι λές!!!
    Όσο για το σκουλαρίκι της Άννας, βρήκα και ένα στο αυτοκίνητο, μάλλον έχασε και τα 2 τελικά ;-)

    Καλό βράδυ,
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και όμως Κατερίνα υπάρχουν και άνθρωποι που ξεχνάνε, δεν ξέρω πώς αλλα το καταφέρνουν μια χαρά!

    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή